Niemalże wszystkie dzieci pochodzą w swym rozwoju okres,w którym pragnienie posiadania zwierzątka jest szczególnie duże. Pragną mieć wtedy kogoś do obejmowania i przytulania, najlepiej więc kotka. Decyzja zależy od nastawienia rodziców do tego pragnienia. Jeżeli nie godzą się na życzenie dziecka - co tylko wzmocni to życzenie - poczuje się ono urażone i zranione w swych uczuciach. Wspólnie z dzieckiem trzeba naradzić się, gdzie można ulokować zwierzątko jak je pielęgnować i dbać o nie,. Jeżeli mamy poważne powody, uniemożliwiające trzymanie kotka w domu, to uwagę dziecka skierujemy ostrożnie na coś co wydaje się bardziej realne, np zajęcie się króliczkiem miniaturowym lub świnką morską.
Posiadanie zwierzątka, związana z tym odpowiedzialność i zadania maja dla rozwoju dziecka nieocenioną wartość, W dziecku rozbudza się cierpliwość i tolerancję, a także poczucie odpowiedzialności za powierzoną mu żywą istotę.Dziecko i kot dorastają razem, przyzwyczajają się do siebie i traktują sie nawzajem jak dwoje wyrozumiałych przyjaciół, Dziecko mające kotka nigdy nie jest samotne. Jednak kotek nie powinien być dla dziecka zabawka, ale towarzyszem zabaw i powiernikiem któremu można zawierzyć tajemnice, nie obawiając się, ze je zdradzi.
Jednak nie wszystkie dzieci potrafią zachowywać sie odpowiednio w stosunku do kotow. Czesto zdarza sie ze pragną miec kota jedynie jako zwierzatko do zabawy, a rodzice z wygodnictwa ustepuja stalemu naleganiu dzieci, kupujac im zabawke. Samo zas nie wykazuja najmniejszego zaiteresowania trzymaniem kota w wypielegnowanym mieszkaniu. malo intersują ich także potrzeby i cechy osobnicze kotow.
Kot - urodziny samotnik - chadza własnymi ścieżkami i jeżeli coś mu nie odpowiada, może pokazać pozurki, drapiąc dotkliwie.
Koty nie przepadają za głośnymi wrzaskami i nieskoordynowanymi ruchami.. Szczególnie małe dzieci są czasami bardzo żywe i lubią biegać za kotem, łapać go wbrew jego woli. Gdy kot je drapie, wyrównuje rachunki, bijąc go lub umyślni na niego wchodząc.Bicie kota prowadzi do zaburzeń w jego zachowaniu.
Staje się wtedy płochliwy, zapomina o czystości. Może stać się także agresywny i doznać zaburzenia psychiki, w wyniku czego zostanie oddany z powrotem hodowcy lub poprzedniemu właścicielowi, lub też znajdzie się w schronisku dla zwierząt. Na szczęście nie zdarza się to już często, gdyż większość rodziców pamięta o odpowiedzialności za dziecko i zwierze. Ideałem byłoby kupienie kociaka u hodowcy, gdzie dzieci, pies i kot żyją w zupełnej zgodzie. Taka harmonia może być osiągnięta, gdy rodzice wykazują zrozumienie i ukierunkowują zachowanie dziecka wobec kota.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz